شعر موزیک دانیال خواجویی به نام مهتاب

دختری خوابیده در مهتاب
چون گل نیلوفری بر آب خواب میبیند
خواب میبیند که بیمار است دلدارش
این سیه رویا شکیب از چشم بیمارش
باز میچیند باز میچیند
مینشید خسته دل بر دامن مهتاب
چون شکسته بادبان ذورقی بر آب
میکند اندیشه با خود از چه کوشیدم به آزارش
بس پشیمانی ز عشقی گرم میدرخشد
در نگاه چشم بیمارش میکند اندیشه با خود
از چه کوشیدم به آزارش
روز دیگر باز چون دلداده میماند به راه او
روی میتابد ز دیدارش میگریزد از نگاه او
باز میکوشد به آزارش